حسادت بیمارگونه، علل، علائم و درمان

افرادی که حسادت بیمارگونه دارند نیاز به روان درمان دارند. سندرم اتللو به دلیل شخصیت نمایشنامه شکسپیر که با حسادت ناسالم و باور همیشگی به خیانت شریک زندگی اش مشخص می‌شود، با این نام شناخته می‌شود. بر اساس داستان این نمایشنامه توسط نویسنده مشهور، علم روانشناسی این نام را انتخاب کرد. اگرچه نام این اختلال سندرم اتللو است، اما در واقع یک حسادت بیمارگونه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سندرم اتللو یا حسادت بیمارگونه حسی است که پیامد‌های جدی برای سلامت روان افراد، عملکرد و فعالیت‌های روزانه آن‌ها دارد.

سندرم اتللو یا حسادت بیمارگونه

همچنین سندرم اتللو، علائم و علل مختلفی دارد، از جمله آسیب پذیری روانی فرد حسود. حسادت بیمارگونه خود را در وابستگی عاطفی، ترس از رها شدن، ناامنی روانی، نیاز بیش از حد به حمایت نشان می‌دهد؛ که در نهایت بررسی وجود سایر اختلالاتی که ممکن است زمینه ساز ایجاد حسادت بیمارگونه باشد، بسیار مهم است. به عنوان مثال، اختلالات اضطراب فراگیر، اختلال وسواس فکری-اجباری یا اختلال پارانوئید از دیگر عواملی است که سبب بروز حسادت بیمارگونه در افراد می‌شود.

این که گاهی بسیاری از افراد در زندگی به وفاداری همسر خود شک می‌کنند، حتی زمانی که هیچ مدرکی وجود ندارد، امری کاملا عادی است. اما فردی که دارای حسادت بیمارگونه است، نشانه‌هایی از فریب را جایی پیدا می‌کند که اصلا وجود ندارد. او خود به دنبال دلایلی برای زیر سوال بردن وفاداری شریک زندگی اش خواهد بود.

سه ویژگی اصلی حسادت بیمارگونه وجود دارد:

فقدان دلیل واقعی
سوء ظن‌های عجیب
واکنش بیش از حد و غیر منطقی

در میان علائم معمول سندرم اتللو موارد زیر را نیز می‌توان دید:

دقت بیش از حد و تمرکز مداوم: از آن جایی که فکر فریب و خیانت همیشه با با فرد همراه است، او بیش از حد بر رفتار و عملکرد همسرش دقت و تمرکز می‌کند تا از خیانت او سر در بیاورد.

نگرش‌های وسواسی و کنترل کننده: این نگرش‌ها با عدم احترام کامل به حریم خصوصی همسرش یا متعلقات او آشکار می‌شود. شریک زندگی فرد تحت نظارت قرار می‌گیرد. گاهی نیز سر زده به محل کار همسرش می‌رود. یا گاهی در برنامه‌هایی که او دعوت می‌شود همراه می‌شود تا بتواند سرنخی از خیانتش پیدا کند.

آزار بدنی یا کلامی: علیه فرد متهم به خیانت، توهین، فریاد، اتهام و حمله نیز وجود دارد.

سوگیری شناختی: سوگیری شناختی منجر به این می‌شود؛ که فرد تنها آنچه را باور دارد، تایید می‌کند و به حرف جانب مقابل گوش نمی‌دهد.

احساسات منفی درونی: این افراد احساساتی مانند خشم، حس گناه، خشم و رنجش را همیشه با خود دارند.

درمان

افراد دارای حسادت بیمارگونه، برای کار بر روی افکار پارانوئیدی در مورد حسادت و خیانت نیاز به درمان روانشناختی دارند. با ادامه رابطه، انجام زوج درمانی بسیار مهم است.

گاهی اوقات شریک شخص حسود می‌تواند با خواسته‌های او همراه شود و زندگی اش را به خواست همسرش تغییر دهد. اما یکی دیگر از سناریو‌های رایج این است که شریک عاطفی فرد بیمار برای اجتناب از واکنش‌های او به رفتار‌های خاصی دیگر متوسل می‌شود. بدون این که بداند با این کار‌ها به شک او دامن زده و بی اعتمادی اش را افزایش می‌دهد.

به عنوان مثال، دروغ گفتن برای جلوگیری از شروع بحث یک امر رایج است. با این حال، شخص حسود این دروغ را در واقع پنهان کردن یک فریب تفسیر می‌کند.

از سوی دیگر، حسادت تاثیر عاطفی زیادی بر شریک زندگی فرد حسود دارد. در نتیجه، در مقطعی سلامت روان او نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: حسادت بیمار گونه روانشناسی حسادت بیمارگونه شریک زندگی بیش از حد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۹۸۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر می‌کنند

ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می‌شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمان‌هایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می‌آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.

در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندام‌ها و کندی حرکت می‌شوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره می‌گوید: «این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار می‌افتند یا می‌میرند. این سلول‌ها دوپامین تولید می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می‌شوند.»

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده می‌شود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. در اروپا تخمین زده می‌شود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.

علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دست‌ها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوب‌شدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچه‌ها یا کندی حرکت، بی‌ثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل می‌شود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.

علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب می‌توانند از جمله اختلالات در خواب باشند.

 

چه چیزی می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می‌توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:

۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می‌تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.

تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین‌های تمدد اعصاب می‌توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.

۲. کم‌خوابی: خواب ناکافی یا بی‌کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می‌کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.

۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می‌تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.

۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم‌آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می‌تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می‌تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می‌تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می‌تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.

۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان‌پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می‌توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.

علائم پارکینسون چگونه مدیریت می‌شوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.

داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم می‌کنند. فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی از طرف دیگر می‌توانند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را بهبود بخشند.

همزمان گفتار درمانی می‌تواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروه‌های حمایتی و مشاوره نیز می‌توانند توصیه‌های عملی برای مقابله با چالش‌های زندگی با پارکینسون ارائه دهند.

کارشناسان می‌گویند برای تنظیم برنامه‌های درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.